Yönetici Gibi Görünmek mi, Yönetici Olmak mı?

İş hayatında ve sosyal hayatta gözlemlediğim kadarıyla söyleyebilirim ki; herkes yönetici olabilir, ama herkesin arkasında bir ekip kalmaz.

Ekip yönetmek bambaşka bir deneyimdir. İnsan ilişkisini, sorumluluğu, empatiyi ve adaleti aynı anda taşımayı gerektirir.

Bu yazı; gözlemlediklerimin, hissettiklerimin ve yaşadıklarımın bir yansıması.

Belki birine ayna tutar, belki birine yön verir…

Nasıl Yönetici Olunmaz?

Aşağıdaki tutumlar, ilk bakışta “otorite” gibi görünse de uzun vadede ekibin yavaşça uzaklaşmasına sebep olur:

• Yetkiyi bir güç gösterisine dönüştürerek
• Her şeyi bildiğini varsayarak
• Dış görünüşü yöneticiliğin önüne koyarak
• Hatalarını başkalarına yükleyerek
• Sadece kendi başarısını öne çıkararak
• Mikro yönetimle boğarak
• Dinlemeden yön vererek
• Korkuyla disiplini karıştırarak
• Adalet duygusunu kaybederek

Bu davranışlar belki kısa vadede işleri yürütür, ama uzun vadede güveni ve bağı koparır.

Peki Gerçekten Nasıl Yönetici Olunur?

Yöneticilik unvanla değil, insanla kurulan bağla anlam kazanır. Gerçek yöneticilik; otorite değil, iz bırakabilmektir.

• Önce insanı önemseyerek
• Herkesi dinleyip değer vererek
• Adaletli ve şeffaf bir duruş sergileyerek
• Başarıyı paylaşarak, birlikte üretmeyi teşvik ederek
• Gelişime açık ve öğrenmeye istekli olarak
• Hatalar karşısında cezalandırmak yerine yol göstererek
• Takdir etmeyi ihmal etmeden

Gerçek lider, sadece iş sonuçlarını değil, insanların kalbini de yönetebilen kişidir.
Ve bazı liderlikler vardır ki ne bir unvanla gelir ne de yüksek sesle...

Sadece insan olmanın hakkını vererek kendiliğinden doğar.